انواع داروهای باروری برای زنان 

• برخی از داروهای باروری برای تنظیم تخمک گذاری در خانم ها هستند

برخی از زنان تخمک گذاری نامنظم دارند یا اصلا تخمک گذاری نمی کنند. از هر 4 زن مبتلا به ناباروری، 1 نفر مشکل تخمک گذاری دارد.

برخی از داروهای باروری می توانند مشکلات تخمک گذاری را درمان کنند.

• برخی دیگر هورمون هایی هستند که یک خانم باید قبل از آی یو آی و آی وی اف مصرف کند.

داروهایی که می توانند مشکلات تخمک گذاری را درمان کنند عبارتند از:

متفورمین : این می تواند مقاومت به انسولین را کاهش دهد. زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، به ویژه آنهایی که شاخص توده بدنی بالای 30 دارند، ممکن است در برابر انسولین مقاوم باشند که می تواند باعث مشکلاتی در تخمک گذاری شود.

آگونیست های دوپامین: این داروها سطح هورمونی به نام پرولاکتین را کاهش می دهند. در برخی از زنان، مصرف بیش از حد پرولاکتین باعث مشکلات تخمک گذاری می شود.

کلومیفن (کلومید): این دارو می تواند تخمک گذاری را تحریک کند. بسیاری از پزشکان آن را به عنوان اولین گزینه درمانی برای زنان مبتلا به مشکلات تخمک گذاری توصیه می کنند.

لتروزول : مانند کلومیفن، لتروزول می تواند تخمک گذاری را تحریک کند. در میان زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک، به ویژه آنهایی که چاق هستند، لتروزول ممکن است بهتر عمل کند.

گنادوتروپین ها: این گروه از هورمون ها باعث تحریک فعالیت در تخمدان ها از جمله تخمک گذاری می شوند. هنگامی که سایر درمان ها مؤثر واقع نمی شوند، پزشک ممکن است استفاده از یک هورمون محرک فولیکول و یک هورمون لوتئین کننده را در گروه توصیه کند. افراد این درمان را به صورت تزریقی دریافت می کنند.

هورمون های  قبل از آی یو آی (IUI):

تلقیح داخل رحمی (IUI) شامل قرار دادن اسپرم به طور مستقیم در رحم در حوالی زمان تخمک گذاری است.

پزشک ممکن است مصرف موارد زیر را قبل از IUI توصیه کند:

داروهای تحریک تخمدان: به عنوان مثال، کلومیفن، لتروزول ، HMG وفولیتروپین می تواند بدن را تحریک به تخمک گذاری کند.

محرک تخمک گذاری: از آنجایی که زمان بندی لحظه تخمک گذاری ضروری است، تزریق HCG در زمان مشخص توسط پزک تجویز میشود این هورمون  باعث بلوغ نهایی تخمک شده و پس از آن باعث رها شدن تخمک از فولیکول‌های تخمدان می‌شود و پس از آن IUI  انجام میشود 

 

هورمون های  قبل از آی وی اف (IVF):

لقاح آزمایشگاهی (IVF) شامل برداشتن یک یا چند تخمک است تا پزشک بتواند آنها را با اسپرم بارور کند. اگر تخمک ها به جنین تبدیل شوند، پزشک آنها را در رحم قرار میدهد (کاشت جنین)

IVF به چندین دارو نیاز دارد، از جمله:

سرکوب تخمک گذاری: اگر خانمی خیلی زود تخمک گذاری کند، IVF ممکن است کارساز نباشد. بسیاری از پزشکان برای جلوگیری از تخمک گذاری زودرس، هورمون های آنتاگونیست وآگونیست  را تجویز می کنند.

داروهای تخمک گذاری: اگر تخمدان ها چندین تخمک آزاد کنند، احتمال موفقیت آمیز بودن IVF بیشتر است، مانند آی یو آی، پزشک برای ایجاد این شرایط کلومیفن، لتروزول ، HMG وفولیتروپین را تجویز می کند.

محرک تخمک گذاری:در آخر به تشخیص پزشک امکان تجویز تزریق محرک تخمک گذاری وجود دارد.

داروهای ضد بارداری :هنگام درمان ناباروری، پزشک ممکن است برای کمک به تنظیم چرخه قاعدگی، مصرف داروهای ضد بارداری هورمونی را به طور موقت توصیه کند. همچنین می تواند به آماده سازی بدن برای لقاح مصنوعی کمک کند.

پروژسترون: این هورمون می تواند به حفظ اوایل بارداری و تنظیم چرخه قاعدگی کمک کند و ممکن است به تجویز پزشک در مراحل خاص تجویز شود.

امکان تجویز داروهای مختلف دیگری بر اساس شرایط خاص فرد وجود دارد که ما به آن ها نپرداخته ایم.

اثرات جانبی

• بارداری چندقلویی

• سندرم تحریک بیش از حد تخمدان

• تغییرات خلقی، از جمله نوسانات خلقی، اضطراب و افسردگی

• عوارض جانبی فیزیکی موقت، از جمله تهوع، استفراغ، سردرد، گرفتگی عضلات و حساسیت پستان

تا کنون هییچ یافته علمی احتمال ابتلا به سرطان را در صورت مصرف داروهای درمان ناباروری تایید نکرده است.